De goede man is weer vertrokken naar Spanje. De rust is wedergekeerd. Ouders kunnen weer rustig de nacht doorslapen.
Chocoladeletters, pepernoten, veel te veel. Maar ja…..dat komt wel op.
Waar ik elk jaar nog om moet lachen, als we het er over hebben, is de conference uit 1974 over Sinterklaas van Toon Hermans. Oudere mensen herkennen dit nog. Een paar bekende stukjes, waar de hele zaal op tv in een deuk lag.
“Ik mag hem niet, néé ik moet hem niet. Schijnheilige, met z’n schimmel. Ik moet hem niet.
Uit Spanje kwam ie, jaja….uit de kroeg. Had ie een soort sprei om….kwam me bekend voor. Lag bij ons in de voorkamer op tafel, je kon nog zien waar de asbak stond.
En als je ‘s avonds de schoen bij de kachel neerzette, mocht je blij zijn, dat ie er ‘s morgens nog stond.
Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht, die mocht ik ook niet. Hartstikke koud, stond ie te lachen op het dak. Vervelend personage.”
Harry, ons pap, zei vroeger ook altijd hetzelfde zinnetje met sinterklaas.
“Gut die kerl ooit nog es unne keer dood.”
Vroeger konden wij er om lachen, maar de humor verandert ook na zoveel tijd.
Maar goed, de dag na sinterklaas worden de kerstspullen al voor den dag gehaald.
Sterker, bij vele mensen branden voor sinterklaas de kerstlichtjes al in de tuin.
Misschien andere kleur ballen, wel of geen piek? Ja ja, daar moet over nagedacht worden.
Tot de volgende keer!