Afijn, we zijn al weer een jaar verder en er is nog niet veel veranderd. In feite is het nog erger geworden. Lock down, avondklok. Alhoewel wij de avondklok voor de ‘iets iets oudere generatie’, dat niet zo erg vinden. Wat wij doen is bijvoorbeeld: Op een zaterdagmiddag bij je thuis, twee familieleden of vrienden uitnodigen. Gezellig bij kletsen met een hapje en een drankje erbij. En voor tien uur maken dat je thuis bent, anders wordt het een duur drankje. Moet kunnen!
We zitten opgesloten in ons eigen huis. Familieleden, hoe zien ze er uit. Zijn ze dikker of magerder geworden. Af en toe beeldbellen. Ook dat wordt minder. Het vervreemd. De weken, maanden gaan voorbij. Gaat wel van je leven af. We willen weer dingen doen, die we voorheen deden. Ieder op zijn eigen manier. We zijn er klaar mee, maar het virus niet. Er zijn al vele mensen gevaccineerd, vooral mensen die in de zorg werken en voorgaan. Terecht! Maar er duikt steeds een nieuwe variant op, die roet in het eten gooit. Een virusoorlog, die steeds een nieuw wapen inzet. Het lijkt wel of de deskundigen steeds op een verkeerd spoor worden gezet.
En wij …… gekluisterd voor de tv hopend op een goed bericht, dat deze ‘ oorlog‘ voorbij is. Maar we worden steeds blij gemaakt met een dooie mus. Dit is frustrerend! Vooral voor jonge mensen. Ga je eigen maar na toen je jong was
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder! Ramses Shaffy.
Marion verkooijen.