Begin september dacht ik, en vele anderen met mij, dat het de goede kant opging. Minder besmettingen, minder opnames op de ic en minder doden.
Sowieso was er géén wijchense kermis dit jaar. Toch maakten er nog veel mensen uit Wijchen er zelf een feestje van, thuis of in het dorp.
Ondanks dat er géén Wijchense kermis was, zaten wij als vanouds op kermisdinsdag, voor de zestiende keer, vanaf twaalf uur met meer dan twintig vrienden en kennissen bij Zaal Sterrebosch te ‘drinken en te quatschen.’ Op anderhalve meter uiteraard!
Wie weet volgend jaar weer als vanouds?
Wij waren een paar daagjes weg naar Berg en Terblijt bij Valkenburg, waar we bijna niks merkten van het coronavirus. De terrassen in het centrum van Valkenburg waren goed aangepast en zaten bomvol. Mooi excuus om ook een terrasje te pikken.’Hebben wij geen hekel aan.’ Daarintegen in de nauwe winkelsteegjes van Valkenburg was het té druk. Men liep kriskras door elkaar heen.
Terwijl ik dit verhaal schrijf, is het begin oktober en het virus is toch weer flink opgelaaid. We moeten op dringend verzoek van de minister mondkapjes dragen. Wat een ellende! Ik ga er namelijk van hyperventileren, zweten en de bril beslaat. ‘Over een week of drie ben je eraan gewend,’ zei iemand in de sportschool tegen mij.
We zullen het zien……