’s Zondags met de carnaval hadden Henk en ik een bekend hotel geboekt in Gilze-Rijen. De weersverwachtingen waren niet gunstig. Het zou ’s middags al gaan stormen. Daardoor gingen de optochten met de carnaval op de meeste plaatsen niet door.
Vroeg in de middag, terwijl het al regende en stormde, gingen we lopend naar Gilze. Er viel nog niet veel in het dorp te beleven, op een paar jongelui met leuke carnavalskleding aan. We liepen terug naar het hotel en besloten om met de auto naar Breda te gaan.
De horeca eigenaren in Breda waren druk bezig om de biertentjes vast te zetten, vanwege de storm.
Een paar keer hadden we een klein rondje door hartje centrum gelopen, totdat we bij een leuk knus cafeetje naar binnen gingen waar ze koffie met eigengebakken appeltaart hadden. Lekker!
Nadat we daar een uurtje gezellig hadden gezeten, besloten we om maar terug te gaan naar het hotel. “Wat zullen we gaan doen?” zeiden we allebei tegenlijk. “Ga jij maar zwemmen en naar de sauna, dan kijk ik op tv naar een voetbalwedstrijd,”zei mijn man. Het was pas half vier en om half zeven hadden we in het restaurant een tafeltje gereserveerd. Tijd genoeg!
Een mooi zwembad en lekker warm water. Na tien baantjes te hebben gezwommen was er nog tijd genoeg over om naar de sauna en het Turks stoombad te gaan. Even kijken waar ik moest zijn voor het afkoelen.
Ik hing mijn badpak aan de kapstok en gluurde nog even door de beslagen saunadeur, of er nog meer mensen binnen waren. “Niemand te zien. Best wel een grote ruimte,” prevelde ik in mezelf. “Leeg, mooi zo!”
Op de tweede zit- of ligbank, (kraakt altijd zo), streek ik me neer op mijn badlaken. Heerlijk lekker ontspannen, oogjes dicht en verstand op nul.
Nog geen minuutje later hoorde ik dat de deur van de sauna open ging. Godsie.. ik hoorde het gekraak van de bank en een zucht…”:Goedemiddag,’’zei een mannenstem. Ik hoorde een brabants accent. Met gesloten ogen zei ik goedendag terug. “En hier blijft het ook bij,” dacht ik bij mezelf. Maar, meneer die ik nog niet gezien had, wilde praten. Nee hè! Hij begon met ingestudeerde zinnetjes zoals, “het is niet druk, lekker warm hier binnen,”… (Hoezo, een sauna). Met veel moeite kon er bij mij een ja af. Even later begon ie met zelfbeklag. Verschillende operaties had ie gehad. Aan z’n knie, in zijn buik. “Ach erm!” Ik antwoordde hem al een paar keer met een kort woordje “zozo.”
Toch had ie wel, zonder ik hem had gezien een aangename stem. Mijn nieuwsgierigheid werd gewekt. Opeens het gekraak van de bank. Toch maar even kijken. Oeps, hij zat al pal naast mij. Ik zag wel meteen met mijn bezweete ogen, dat hij niet onaantrekkelijk was. Als een ware Adonis zat hij daar, in volle glorie. “Kijk, voel maar eens,” zei hij, terwijl hij over zijn buik begon te wrijven, waar littekens zaten. Ik zei tegen hem, dat ik dat wel geloofde. Hij had nog niet naar mijn naam gevraagd en ook hij had zich nog niet voorgesteld.
Het ene compliment na het andere kreeg ik te horen. Alles vond hij mooi aan mij. Hij prees me de hemel in. “het streelt wel je ego,” maar ik begon me steeds ongemakkelijker te voelen. Ik moet hier weg, dacht ik. “Kom, ga je mee om af te koelen”, zei meneer de charmeur, of dat we de beste vrienden waren. Hij stond net zolang te wachten tot dat ik met hem zou meelopen, omdat hij achteraf wist dat het zwembad en de sauna om half zes gingen sluiten. Shit! Hij wilde samen met mij naar buiten, waar je met een trapje naar beneden, in een afgesloten ruimte kwam. Ik kreeg het Spaans benauwd, handdoek om en maken dat ik weg kom. “Ojee,” ik kon geen kant meer op. Gelukkig ging hij als eerste naar beneden. Hij dacht zeker dat ik hem wel zou volgen.
Achteraf, zal hij dit wel vaker hebben geprobeerd en had hij misschien wél bingo. Als een speer vluchtte ik weg naar het zwembad, donker en gesloten. Ik begon licht te hyperventileren. Je leest zoveel nare dingen in de krant en het gebeurt altijd bij een ander. Gelukkig was er nog een deur, die niet op slot was. Een medewerkster was daar aan het schoonmaken, omdat het bijna sluitingstijd was. Ze vertelde lachend, dat ze niet meer gekeken had of dat er nog mensen binnen waren. Ze wenste mij nog een leuke avond. Zelf wist ik mij geen raad om weg te komen door de hele situatie. “Had maar aangifte gedaan bij de receptie.” zei mijn man, toen ik terug op de kamer het hele spannende verhaal vertelde…Tja, dacht ik achteraf, hij deed toch verder niks? Maar helemaal gepast was het niet. Het had toch een nare bijsmaak.
Een paar maanden later heb ik ‘s middags bij een high tea, met alleen maar vrouwen, dit verhaal smeuig verteld. Iedereen lag in een deuk. Enkele dagen later sprak een familielid mij aan, die ook bij de ‘high thee’ aanwezig was. Dat zij ook een vergelijkbare situatie had meegemaakt in een sauna met een man. Die tussen neus en lippen vroeg, terwijl ze stonden te kletsen en te douchen, of ze zijn rug even wou schrubben. Wat ze ook dééd zonder erg. En die óók leuk en aardig was. Ik denk zelf dat er meerdere vrouwen zijn, misschien ook wel mannen, die in vergelijkbare situaties dit ook hebben meegemaakt.
