Categorie: Uncategorized

Halfweg jaren zestig, had mijn oom die naast ons woonde in de Haagdoornstraat, drie apen. Echte apen! Wat heel bijzonder was in de buurt. Een tijdelijke opvang, totdat ze naar de dierentuin in Arnhem terecht konden. Juli en Roelie, twee kapucijn aapjes en Berry, een grote wolaap met een hoog libido gehalte. Herhaaldelijk werden de aapjes misbruikt door Berry, ‘niet strafbaar bij de apenfamilie‘. Mijn nichtjes en ik, ‘wij waren toen tieners‘, kregen dikwijls seksuele voorlichting te zien bij apen.

Op een middag vroeg Mari Coenders, die toen nog maar een menneke was aan mijn oom of hij de grote aap Berry mocht aaien. ‘Jaaa zei Jo, dat mag wel, maar dan moet je eerst een paar keer langs de ren lopen, zodat ie jou herkent. Mari liep een paar keer heen en weer, doch iets te dicht langs het gaas. De grote wolaap greep hem meteen bij zijn haren. Het snuutje van Mari zat vast tegen het gaas aan. Berry, de heetgebakerde aap sprong en krijste, maar hield wel de haren stevig vast van Mari, die ook moord en brand schreeuwde Daar had Jo niet aan gedacht en ging vlug de kooi in om de grote aap af te leiden. Wat ook lukte! Gelukkig voor de “helemaal over de rooie” Mari, die gesust moest worden door Jo. In de loop der jaren heeft Jo zich vaak ontfermd over Mari.

Dat apen op mensen lijken dat weten we. Op een middag wilde ome Jo een middagdutje doen en besloot om Berry in de nachtkooi te doen zodat de twee kleine aapjes ook even rust hadden, maar helaas. Hij had niet in de gaten dat Berry stiekem een steen had binnen gesmokkeld en bezig was om een ruit eruit te tikken met de steen. Rust verstoord voor ome Jo. Slimme Berry!

Op een zomerse middag , terwijl ik even naar mijn nichtje Janny was die naast ons woonde, een gevloek en getier hoorde. Oei! riep ik naar mijn nichtje. Vlug renden wij en andere familieleden naar buiten om te kijken wat er toch aan de hand was. Annie ‘ons mam’, stond buiten met haar armen naar boven te zwaaien en jungle geluiden te roepen naar een van de slaapkamers. Aldaar sprong één ontsnapt kleine aapje van het ene gordijn naar het andere gordijn. Het aapje ontblootte ook nog zijn tanden. Het was net of hij ons uitlachte. En Annie riep maar, dat haar gordijnen helemaal naar z’n mallemoer waren. Al met al een heel komisch tafereel. Jo, haar broer heeft uiteindelijk het aapje voorzichtig uit de gordijnen gehaald, die desondanks heel waren gebleven. Gelukkig heeft Annie toen ze rustig was, door de hele commotie er ook om moeten lachen en Harry ‘ons pap’ die het hele schouwspel niet mee had gekregen nog veel harder.

Een van de dochters van Jo is later nog naar de dierentuin geweest om te kijken, of de apen er nog waren. De herkenning was wederzijds.

Vrijwel iedereen ging eind jaren zestig & zeventig naar zaal Verploegen( De Ploeg, een dancing) in de Woezik. Met onze vriendenkring gingen wij er elke zaterdag en zondagavond naar toe: Bomvol! Als we binnen kwamen stormden wij gelijk naar de rechterkant van de bar. Ieder groepje had zijn eigen plekje…Af en toe waren ze ons voor.

Uit Bergharen, Beuningen, Ewijk, Deest, Druten, tot zelfs uit Angeren, kwamen ze naar de ploeg toe. Uit Nijmegen weinig. Leuke Bandjes, vooral als de New Four uit Mierlo speelden met de top veertig muziek uit die tijd, of Mouth & MacNeal, Jacques Herb, (Manuela) Ook trad er nog een beroemde Britse popgroep ” the Fourtunes”met hun grootste succes, ” You’ve got your troubels” op in zaal verploegen. En één keer een Amerikaanse Motownband, weet alleen de naam van de band niet meer. The temptations, of The Trammps.

Op een zaterdagavond kwam ‘Gradje de Ploeg eigenaar,’ richting ons groepje lopen, omdat hij vond dat er een vreemd luchtje hing. Een vriend van ons was net even van tevoren met de Puch ‘brommer’ naar Nijmegen (Extase) gegaan om wat wiet te kopen en dát rook Gradje. Wij zeiden, dat wij een nieuw merk sigaretten hadden gekocht en dat geloofde hij. Wij hielden ook niet zo van dat mauwmuziek wat daar speelde, meer van het ruige, jankende gitaren muziek zoals : Deep Purple, ‘Smoke on the water’ of Led zeppelin ‘Whole Lotte Love, The Rolling Stones, Sympathe For The Devil. 1969.

Wij scholden weleens op de ploeg, als we zaterdags met mekaar hadden afgesproken. Op een gegeven moment heb je het wel gehad. Velen kregen verkering en trouwden. Tijd voor een andere locatie!

Wij gingen richting het centrum, omdat er een alleenstaande vrij jonge uitbaatster ”Annemiek” het over had genomen van de familie Essing. Het heette voortaan “De Drie Mispelbloemen.” Dit was een aanwinst voor ons!

Omstreeks eind jaren vijftig kwamen vele gastarbeiders naar Europa om te komen werken. Zo ook in ons toentertijd kleine dorpje Wijchen, waar men uitsluitend het Wijchens dialect praatte.

Een van de eerste gastarbeider die in Wijchen kwam werken was een vriendelijke, goedlachse Turkse man met een enorme grote snor, die een baan achter de vuilniswagen had en door de straten van de Valendries liep. Omdat hij een moeilijk uitsprekende naam had, noemde iedereen hem “de snor”. Vele mensen kennen hem nog. Hij heeft de Nederlandse taal nooit goed kunnen leren in een dorp waar men enkel en alleen maar het Wijchens dialect tegen hem praatten.

De volgende anekdote is van Wim Hendriks (konijnenboer) die op de hoek Acacia- Haagdoornstraat woonde en mij recent dit verhaal stuurde over een gastarbeider, die noch kon fietsen, laat staan kon rijden op een bromfiets. Maar het graag wilde proberen op een bromfiets van een paar jonge buurtbewoners die hem het wel eventjes wilden leren, met de nodige uitleg, voordat hij mocht gaan rijden. Het starten ging goed. Beetje bij beetje gas erbij. Je voelt hem al aankomen. In plaats om de bocht te nemen, ging de man vol gas over het tegelpad richting ‘’Peukie Arts, Haagdoornstraat’’ en reed met volle vaart tegen de voordeur aan van de familie Coenders, die stijf van schrik in de huiskamer zaten. Terwijl de man helemaal over de toeren met de bromfiets in de gang tot stilstand kwam. Nadat ze uitgelachen waren, toch met zijn allen geholpen om de schade van de gesloopte voordeur zo goed mogelijk te repareren. De arme man was helemaal over de zeik en moest gekalmeerd worden.